منتظر

سلام بر تو ای مطلعِ فجر. ای سپیده سحر، ای انفجار نور، خوش آمدی.

خوش آمدی که با آمدنت زنجیرهای سنگی از گردنمان گسیخت، کمرهای خمیده مان راست شد،

بر لب های پژمرده مان شکوفه های تبسم نشست،

در قلب های سوخته مان گلبوته های عشق و امید رویید و بر گونه های زردمان گلخنده های شادی نمودار شد.

خوش آمدی که با مقدمت، عطر آزادی به جای بوی باروت در فضای میهن اسلامی مان پیچید و قفس ها شکسته شد.

خوش آمدی که با آمدنت، سوز و سرما از شهر و دیارمان گریخت.

خوش آمدی ای فجر پیروزی. تو طلوع آزادی وطن، بارش مهتاب، ترانه عشق، نردبان عروجی. مقدمت را گرامی می داریم و پیامت را پاسداری می کنیم.

ای امام خوش آمدی …

نام شریفشان : علی

پدر بزرگواریشان : امام موسى کاظم (علیه السلام)

مادر گرامیشان : بانویى مكرّمه به نام نجمه يا تكتم است، وى پس از ولادت حضرت رضا طاهره - پاكيزه - نام گرفت. وى بانویى عفيف و

خردمند و از اشراف عجم بوده است.

کنیه ها: ابوالحسن و ابوعلی

القاب حضرت:

رضا، صابر، زکی، ولی، فاضل، وفی، صدیق، رضی، سراج الله، نورالهدی، قرة عین المؤمنین، مکیدة الملحدین و عالم آل محمد صلی الله علیه و

آله و سلم.

مشهورترين لقب:

مشهورترين لقب آن حضرت «رضا» است و در سبب اختصاص اين لقب گفته اند: «او از آن روى رضا خوانده شد كه در آسمان خوشايند و در

زمين مورد خشنودى پيامبر خدا و امامان پس از او بود. همچنين گفته شده: از آن روى كه همگان، خواه مخالفان و خواه همراهان به او خشنود

بودند. سرانجام، گفته شده است: از آن روى او را رضا خوانده اند كه مأمون به او خشنود شد.”

تاریخ تولد: ولادت آن امام همام را مشهور محدثان و مورخان در 11 ذالقعده سال 148 ه.ق دانسته‏اند و اين همان سالى است كه حضرت صادق‏ از

دنيا رحلت کردند ولى برخى تولد حضرت رضا علیه السلام را پنج سال بعد از رحلت حضرت صادق‏ نگاشته‏اند.

مادر بزرگوار آن حضرت جناب نجمه گويد: من هنگام باردارى به پسرم علی، احساس سنگينى نمى‏كردم، به هنگام خواب از درون خود، صداى

ذكر خداوند مى‏شنيدم به گونه‏اى كه هراسناك مى‏شدم، چون او را به دنيا آوردم دست و پا را بر زمين نهاد ، سر به آسمان بلندکرد و مانند كسى كه

سخنى مى‏گويد، لب هايش حركت مى‏كرد.

حضرت موسى بن جعفر چون فرزند خويش را ديد ، فرمود: «هنيئاً لك يا نجمه كرامه ربّك» (اى نجمه، بزرگداشت خداوند گراميت باد). سپس

نوزاد را در پارچه‏اى سفيد پوشانده به حضرت دادند، حضرتش در گوش راست فرزند خويش اذان و در گوش چپ وى اقامه گفت و آب فرات طلبيد

و با آن از او كام برداشت و به مادرش فرمود: «خُذيهِ فَاِنَّهُ بَقِيّه اللهِ تَعالى فى اَرْضِهِ» (بگير او را كه او باقي مانده الهى در زمين خداوند است).

حضرت كاظم‏ بعد از تولد امام رضا به مادر حضرت رضا لقب طاهره يعنى پاكيزه داد.

حضرت موسى بن جعفر به فرزندان خويش مى‏فرمود:

اين برادر شما علی بن موسى، عالم آل محمّد است، در مورد دين خود از او بپرسيد و آن چه مى‏گويد حفظ كنيد، من از پدرم جعفر بن محمد بارها

شنيدم كه به من مى‏گفت: »اِنّ عالِمَ آلِ مُحَمَّدٍ لَفى صُلْبِكَ وَ لَيْتَنى اَدْرَكْتُهُ فَاِنَّهُ سَمِىُّ اَميرِالمُؤْمِنينَ علی« يعنى عالم آل محمد در نسل توست، اى كاش من

او را مى‏ديدم، او همنام اميرالمؤمنين، علی‏ است.

محل تولّد: مدينه‌ي منوّره

تعداد فرزندان: در ميان مورخان و محدثان در مورد تعداد فرزندان حضرت رضا اختلاف است، بسيارى حضرت جوادعلیه السلام را تنها فرزند حضرت

رضا علیه السلام مى‏دانند همانند شيخ مفيد (قدس سره) و ابن شهر آشوب ولى برخى فرزندان ديگرى براى حضرت شمرده‏اند، از جمله دخترى به

نام فاطمه. ولى برخى روايات، تك فرزندى حضرت را تأييد مى‏كند. مردى به نام حنان بن سَدير گويد: به حضرت رضا عرض كردم: آيا مى‏شود امام

بدون فرزند و جانشين باشد؟ حضرت فرمود: نه، و بدان كه مرا جز يك فرزند نخواهد بود، ولى خداوند به او فرزندان فراوانی عطا می کند.

حاكمان زمان حضرت: منصور دوانيقى، مهدى عباسى، هادى عباسى، هارون الرشيد، محمد امين، مأمون عباسى

تاريخ ولايت عهدى: رمضان سال 201 ه.ق (به اجبار مامون عباسی)

مدت عمر حضرت: بنا بر روایت مشهور 55 سال

تاريخ شهادت: وفات آن حضرت را نيز به سالهاى (202، 203 و 206 ق) دانسته انداما بيشتر بر آنند كه ولادت آن حضرت در سال (148 ق)

يعنى همان سال وفات امام صادق عليه السّلام بوده است؛ چنان كه مفيد، كلينى ، كفعمى ، شهيد، طبرسى ، صدوق، ابن زهره، مسعودى ، ابوالفداء،

ابن اثير، ابن حجر، ابن جوزى و كسانى ديگر اين نظر را برگزيده اند.

درباره تاريخ وفات آن حضرت نيز عقيده اكثر عالمان همان سال (203 ق) است.

قاتل حضرت: مأمون عباسى به وسيله‌ي زهر

مرقد حضرت: مشهد مقدس

در روايات متعددى از پيامبر اكرم‏ واميرالمؤمنين و حضرت صادق علیه السلام به وجود آن امام همام و همچنین به شهادت مظلومانه ايشان و مرقد

شريف آن حضرت در خراسان و ثواب فوق العاده‌ي زيارت ايشان اشاره شده است.

                                                                                                        بسم رب المهدی پیامبر مهربانی ها(صل الله علیه وآله  وسلم) فرمودند: مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ ماتَ مَيْتَةً جاهِلِيَّةً. (هر کس بمیرد درحالی که امام زمان خویش را نشناخته باشد به کیش جاهلیت مرده است)

امام زمانم:

ثانیه ها ،ساعت ها و روزها از پی هم میگذرند وقلبها در آتش هجرانت می سوزد. دیگر دلها قصیده سرای نمی کنند!!! اینک تمام شعر ها به یک مصرع ختم می شوند …یا ابا صالح بیا

مولای من:

می شنوید صدای ندبه خوانانی  که از عمق جان فریادتان میزنند ؟؟؟ وچشم های که یتیم ندیدنتان شده اند ؟؟؟ ای عزیز دل زهرا تا کی باید در امتداد جاده ی آمدنت به انتظار بایستیم؟؟؟ هیچ چیز سخت تر از انتظار نیست اما اگر بدانیم  در پس این پرده های انتظار ،نوریست  که با فرارسیدنش دلهای ما را پر از طلاتم عشق میکند آنگاه انتظار آسان تر میشود .

آقا جان :

  شوق دیدار شما ما را از پای در آورده واکنون همه ی ما منتظر قدوم سبزتان هستیم   تا با  ظهورتان دلهای ما را پر از لطف الهی کنید که برای آمدنتان گندم دلمان را نذر کبوتر   نگاهتان  کرده ایم .

آقای من:

عدالت در انتظار تان و عشق در فرمانتان                                           قدم رنجه فرمایید که ما سخت تنهاییم  

دلنوشته ای از بنده حقیر…                                                                                                                اللهم عجل الولیک الفرج…                                                                                                                  

1- رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند: پس از ایمان به خداوند سرآمد تمام اعمال عاقلانه، بشر دوستی و نیکی به همه ی مردم

است خواه خوب و درستکار باشند یا فاسق و گناهکار.

                                                  منبع : مستدرک 2 ،ص67

2- پیشوای گرامی اسلام حضرت ابوالحسن (علیه السّلام) فرموده اند: تمام مردم روی کره ی زمین مشمول رحمت و فیض الهی هستند مادامی که به

این سه اصل اساسی عمل کنند: بشر دوست باشند، در امانتها خیانت نکنند ،عملا پیرو حق و عدالت باشند.

                                             منبع : مجموعه ورّام جلد 1 ص12

3- حضرت امام علی (علیه السّلام) در ضمن وصایای خود به حضرت امام حسین (علیه السّلام) فرموده اند: خوشبخت و رستگار کسی است که علم و

عملش، دوستی و دشمنیش، گرفتن و رها کردنش، سخن گفتن و سکوتش، رفتار و گفتارش تنها بر اساس رضای الهی استوار باشد و برخلاف امر

پروردگار قدمی بر ندارد.

                                                  منبع : تحف العقول ،ص91

الهی …

من همچون پرستوی مهاجرم در این دنیا کمکم کن بتوانم برای آذوقه کوچم بهترین ها را انتخاب کنم

وبرای وصال یار بهترین ها را پیش کش کنم…   

                                  دلنوشته از بنده حقیر…